Prolog

Ktoś kiedyś powiedział, że kochać, to także umieć się rozstać. Umieć pozwolić komuś odejść, nawet jeśli darzy się go wielkim uczuciem, Miłość jest zaprzeczeniem egoizmu, zaborczości, jest skierowaniem się ku drugiej osobie, jest pragnieniem przede wszystkim jej szczęścia, czasem wbrew własnemu. Nie chcesz ograniczać drugiej osoby, bo wiesz, że tak naprawdę ona nigdy cię nie pokocha.
Człowiek w życiu musi mieć kogoś, kto zawsze będzie dla niego nieosiągalny. Będzie marzyć o takiej osobie przed snem, bo tylko tam będzie mógł całkowicie dać ponieść się chwili, dać upust emocjom. Ale to tylko wyobraźnia, bo w prawdziwym życiu, te osoby nie mogą być razem. Po prostu nie są sobie pisani, mimo, że jedno z nich umiera z braku miłości. I on właśnie dla mnie, jest kimś takim.

Obiecałeś, że mnie nie zranisz, więc dlaczego ciągle to robisz, Harry?